وضعیت ایمنی جاده های منتهی به شمال خوب نیست
به گزارش فست تریپ یک کارشناس ایمنی راه و فرمانده پیشین پلیس راه کشور اعتقاد دارد که ایمنی راه ها با واقعیتی که حالا شاهد آن هستیم تفاوت های بسیاری داشته و خیلی از راه های ما ایمن نیستند.
علیرضا اسماعیلی، استاد دانشگاه و فرمانده پیشین پلیس راه کشور در گفتگو با ایسنا، درباره ایمنی راه های کشور اظهار داشت: برای سنجش میزان ایمنی در جاده ها باید به استانداردها و تعاریف جاده ایمنی رجوع نماییم. جاده های ایمن یک تعریفی دارند و بعنوان مثال روشنایی یکی از خصوصیت های راه ایمن است اما می بینیم که متاسفانه خیلی از راه های ما روشنایی کافی و مناسبی ندارند، همین مبحث را میتوان بعنوان یک عامل در نظر گرفت و اظهار داشت که جاده ای که روشنایی کافی نداشته باشد، دست کم در ساعات تاریکی می تواند نا ایمن باشد.
وی با اشاره به اینکه استانداردهای راه به ایمنی تردد کمک شایانی می کند، اظهار داشت: تعریف راه ایمن با واقعیتی که حالا شاهد آن هستیم، متفاوت است. برای مثال در مورد آزادراه ها، باید بدانیم که هر راه آسفالت شده ای آزادراه نیست. خیلی از آزادراه های ما مسیر استراحت برای توقف خودرو ندارند. در بعضی موارد هم شاهد آن هستیم که کمترین خصوصیت های یک راه استاندارد در جاده ای رعایت شده که البته این وضعیت بخصوص در مورد راه های قدیمی تر وجود دارد.
احتمال وقوع اتفاقات ناگوار در جاده چالوس اسماعیلی با اشاره به اینکه بعضی از جاده های منتهی به شمال هم وضعیت ایمنی خوبی نداشته و حتی درحال ریزش هستند، اظهارکرد: با تغییرات زمین شناسی، خاک سست و نرم می شود و در آخر ریزش می کند. جاده چالوس سالی چند دفعه رانش خطرناک دارد و این مسائل نشان داده است که احتمال وقوع اتفاقات ناگواری در این محور بالاست.
اسماعیلی بعضی از آمارهای اعلام شده از سوانح را دارای مشکل و عدم تطبیق با حقیقت دانست و اظهار داشت: نمی توان مقصر تمام سوانح ترافیکی را عامل انسانی دانست. جاده بگونه ای است که رفتار راننده را تحت تأثیر خود قرار می دهد. برای مثال شما فرض کنید درحال رانندگی هستید، روشنایی اطراف وجود ندارد، باران می آید و ماشین به سرعت گیری که انتظارش را نداشته اید برخورد می کند. شما دستپاچه می شوید و شرایط ماشین تغییر می کند و آنجا احتمال وقوع حوادث دیگری وجود دارد، آیا این عامل انسانی است؟ یا جاده سبب وقوع این حادثه شده است؟
رئیس پیشین پلیس راه کشور درباره سرعت گیرها و استانداردهای یک سرعت گیر مناسب در جاده ها هم اظهار داشت: کاهنده سرعت یا همان سرعت گیرها باید با رنگ هایی که رفلکس نوری خوبی دارند مشخص شود. لازم است از فاصله های دور تابلو هشداردهنده برای محل این سرعت گیرها وجود داشته باشد. یک سرعت گیر غیر استاندارد علاوه بر لطمه ای که به ماشین می زند، ایمنی راننده و سرنشین را به خطر می اندازد. در هیچ جای دنیا اینطور نیست که یک دفعه از سرعت گیری رد شوید و ماشین شما تکان های شدیدی بخورد.
فروشندگان سیار، معضلی برای ایمنی تردد در جاده ها وی یکی دیگر از مشکلات ایمنی در جاده ها را حضور فروشندگان سیار دانست و افزود: در ابتدای خیلی از راه ها و آزادراه ها یا مناطق نزدیک به بافت مسکونی افرادی مشغول فروختن اجناس خود هستند که میتوان گفت حدودا یک لاین را اشغال می کنند. این در صورتی است که راه خصوصا آزادراه و بزرگ راه باید فنس کشی شود تا حتی حیوانات هم نتوانند وارد راه شوند، چون که حضور هر عاملی به جز خودرو، راننده را گرفتار استرس های ناشی از تصادف می کند.
به عقیده اسماعیلی، با این شرایط تنها میتوان اظهار داشت که حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از طریق های کشورمان دارای ایمنی کامل و مناسب هستند.
وی با تکیه بر این که راه باید بخشنده باشد، اظهار داشت: راه بخشنده، یعنی راهی که اگر راننده هم مرتکب خطا یا تخلفی شد، راه آنرا پوشش داده و اصطلاحا جبران کند، نه این که آنرا تشدید کند. حاشیه راه ها باید به صورت ناودانی باشد که اگر ماشین از طریق منحرف شد، واژگون نشود، اما ما شاهد آن هستیم که در خیلی از راه های ما اختلاف ارتفاع زیادی بین راه و حاشیه آن وجود دارد وحتی اگر خودرویی در حاشیه هم توقف کند، احتمال واژگونی آن وجود دارد.
این استاد دانشگاه به تابلوهای نصب شده در جاده ها هم اشاره نمود و اضافه کرد: در بحث تابلوها هم تابلو باید معرف باشد. به این مفهوم که اصطلاحا خود علایم باید به راننده چشمک بزند و به او اخطار دهد. در صورتیکه اینطور نیست. قرارگیری مکان تابلو، رفلکس و فاصله آن حائز اهمیت می باشد و اگر این موارد رعایت نشود، میتوان اظهار داشت که جزو نقایص راه است.
فرمانده پیشین پلیس راه کشور، درباره نقاط حادثه خیز در جاده ها هم اظهار داشت: بهتر است از عبارت پر حادثه به جای حادثه خیز استفاده نماییم. در کشور دو تا سه هزار نقطه پرحادثه ترافیکی داریم. نقطه پرحادثه، نقطه ای است که چند تصادف مشابه در یک نقطه، در طول سال در آن رخ داده است و طبیعی است که باید برای حل آن اقدام گردد. علل مختلفی برای عدم رفع این نقاط اعلام می شود که مهم ترین آن کمبود بودجه است، اما پرسش اینجاست که عدم اختصاص بودجه به این قسمت به چه مفهوم است ؟
پیشنهاد راه اندازی مسیرهای ریلی به استانهای پرتردد وی تقویت حمل و نقل عمومی را عاملی برای کاهش تصادفات دانست و تصریح کرد: در همین تعطیلات اخیر چیزی حدود صدهزار خودرو در یک محور برای حدود دوازده ساعت معطل شدند. انرژی، وقت و هزینه ای که صرف می شود، خسارت جبران ناپذیری خواهد داشت. باید برای سفر به استانهای پرتردد امکانات ریلی فراهم گردد. این مورد سبب می شود تا بار بخشی از سفرهای جاده ای به شبکه ریلی منتقل شود. در همه جای دنیا پروازها، قطارها و اتوبوس های راحت و ارزان وجود دارد که مردم را به استفاده از این وسایل سوق می دهد. اگر چند قطار با امکانات عالی بین تهران و شمال حرکت نماید، بسیاری از مردم دیگر از ماشین شخصی استفاده نمی کنند. این بحث ها، زیربنایی است و باید حل شود.
اسماعیلی اعتقاد دارد که رسانه به این دست از مسائل اساسی نپرداخته و توجه و تاکیدی به آن نداشته است. در حالیکه به نظر می آید اگر این اتفاق می افتاد، این مسائل پله پله حل شده یا حداقل دغدغه ای در این خصوص بوجود آمده بود.
کیفیت زیرساخت ها یکی دیگر از عواملی بود که اسماعیلی به آن اشاره نمود و اظهار داشت: زمانی که سالانه در جاده ها ۱۷۰۰۰ تصادف داریم به این مفهوم است که بیمه هزاران میلیارد تومان خسارت بدهد و واضح است که هزینه این سمت بیشتر است. اگر یک مرتبه مثل اروپا به خصوص آلمان زیرساخت ها اصلاح گردد، آن ۱۷۰۰۰ جانباخته به ۵۰۰۰ نفر کاهش می یابد؛ اما متاسفانه ما هیچگاه آن سمت قضیه را محاسبه نمی نماییم.
گاردریل باید ارتجاعی باشد اسماعیلی در مورد حفاظ راه ها هم اظهار داشت: جنس گاردیل نباید سخت و ضخیم باشد. گاردیل باید یک حالت ارتجاعی داشته باشد که زمانی که ماشین به آن برخورد کرد، ماشین صدمه نبیند. قائدتا گاردیل باید ضربه ماشین را بگیرد که مرگ اتفاق نیفتد اما هم اکنون خود گاردیل عامل کشنده به حساب می آید.
فرمانده پیشین پلیس راه در انتها اظهار داشت: زمانی وضعیت ترافیک و تصادفات در ایران بهتر می شود که مقامات عالی رتبه نظام یعنی رئیس سه قوه وارد کارزار مقابله با حوادث و کاهش تلفات شوند. مبحث سوانح ترافیکی جزو چند اولویت مهم کشور شود. در آن صورت صدا و سیما و "رسانه های ملی" پای کار می آیند. اما در صورت عدم ورود این افراد و پیگیری آن در سطوح میانی چیزی حل نخواهد شد. اگر توجه و اهمیت و ارجحیت ملی اتفاق بیفتد، من قول می دهم در عرض پنج سال شرایط کاملا تغییر کند.
منبع: ifasttrip.com
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب