تك تك ما در مرگ هم مقصریم
فست تریپ: «ما همان اندازه مقصریم كه مسئولان مقصر هستند. مسئولان كه از مریخ نمی آیند، من و شما هستیم كه فردا وقتی هیچ كس تأیید نمی گردد، از بی كسی ما را در فهرست می گذارند كه تنور را گرم نماییم... با حذف مسئولیت خودمان، بار را انداخته ایم روی دوش دیگران و خودمان راحت نشسته ایم. تا سر خودمان هم نیاید لب از لب باز نمی نماییم یا تا بر سر خودمان نیاید صدایمان درنمی آید. فاجعه وقتی است كه یك دفعه اتفاق بیفتد. همه این اتفاقات كه منجر به جوان مرگی این مردم میگردد قابل پیش بینی است و تك تك ما در مرگ هم مقصریم.»
به گزارش فست تریپ به نقل از ایسنا، پوریا عالمی در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: «تا الان یكی از اشكالات مردم ایران این بود كه همه بدبختی ها مال غیر تهرانی هاست؛ مثلا زلزله، سیل، بی آبی، بی كاری، قطعی گاز و برق، بهداشت و درمان، آموزش، آتش گرفتن مدرسه و سقوط هواپیما و چپ كردن اتوبوس. اتوبوس دانشجوها در تهران - پایتخت ایران - چپ كرد و دانشجویان جان به جان آفرین تسلیم كردند. این خبر با همه تلخی ای كه دارد نشان داده است ما به یك عدالت جامع و مانع رسیده ایم؛ یعنی فرقی بین نقاط كشور نیست. مسئولان گفته اند حالا كه نمی توانند جلوی تولید خودروهای بی كیفیت را بگیرند یا چون نمی توانند ترتیب جاده سازی ایمن را بدهند یا چون نمی توانند چهارتا هواپیما بخرند و این هواپیماهای مستهلك را از ناوگان هوایی خارج كنند، حالا كه نمی توانند مدرسه های ایمن بسازند، حالا كه نمی توانند به زلزله زده ها كمك كنند، حالا كه ساخت وساز ساختمان ما این قدر كشكی است كه با یك عطسه فرومی ریزد و حالا كه نمی توانند وضع اقتصادی كشور را ثبات ببخشند تا مردم امنیت اقتصادی و كاری داشته باشند، تصمیم گرفته اند همان شرایط را هم برای تهران فراهم بیاورند، چون غیر تهرانی ها شاكی بودند مسئولان وقتی از شهرستان بلند می شوند می آیند تهران و مسئول می شوند و شغل پیدا می كنند، شهرهای دیگر را فراموش می كنند.
این خیلی مسخره است كه ما داریم با چنین موضوعاتی شوخی می كنیم؟ راستش این هفته چپ كردن اتوبوس، دو روز پیش سوختن مدرسه، سه روز پیش توهین نماینده، چهار روز پیش آتش سوزی، پنج روز پیش زلزله، هر روز تصادف و هر روز هزارویك خبر ناگوار ما را سر كرده است. در همین چند سال چقدر آمار سرطان كه مشخص نیست از چه كوفتی است زیاد شده؟ حقیقتش این است كه ما در وضعیتی به سر می بریم كه وقتی از خانه خارج می شویم باید از اهل خانه حلالیت بطلبیم، چون امكان دارد در تصادف، در آلودگی هوا، در سقوط هواپیما، در چپ كردن اتوبوس، در آتش سوزی، در عمل اشتباهی در بیمارستان، در برخورد با اجسام مختلف یا هر چیز دیگری جان به جان آفرین تسلیم نماییم. حالا شما فكر می كنید در خانه بمانیم امن است؟ خیر. یا زلزله می آید و این خانه ها كه با فوت تولید شده و با همین فرمول مجوز ساخت و اختتام كار گرفته، روی سرمان خراب میگردد یا یك دانشمندی در كوچه شش متری گودبرداری ۶۰ متری كرده تا پاساژ و مال و برج بسازد و خانه ما نشست می كند.
واقعا هم همه اینها فقط محصول مسئولان مملكت نیست، چون اینها پول را می گیرند و مجوز می دهند یا برخی هم زیرمیزی را می گیرند و چشم را می بندند، خود ما همدست بیشتر این فجایع هستیم. همین فجایع كه ماشین بی كیفیت تولید می نماییم - مجوز بدهند مگر وجدان نداریم؟ - محصول بی كیفیت می دهیم دست مردم - مردم خبر ندارند مگر خودمان نمی دانیم؟ - و هر فاجعه دیگری محصول مشترك ما و مسئولان است. ماشین چپ می كند؟ جاده سازی مشكل دارد، خودروسازی كه بخش مثلا خصوصی است. لاستیك را كه مسئولان نباید چك كنند. لاستیك غیر استاندارد را مجوز می دهند قبول، ولی بستن آن زیر ماشین و فرسودگی اش فقط تقصیر اساتید نیست. خودمان مقصریم. از هوای آلوده سكته می كنیم؟ كارخانه های آلاینده هستند؟ قبول. تا حالا شده از خودروی تك سرنشین استفاده نكنیم و هوای تهران و اصفهان و مشهد و... را به این وضع نكشیم؟ ما همان اندازه مقصریم كه مسئولان مقصر هستند. مسئولان كه از مریخ نمی آیند، من و شما هستیم كه فردا وقتی هیچ كس تأیید نمی گردد، از بی كسی ما را در فهرست می گذارند كه تنور را گرم نماییم. من واقعا متأسفم. با حذف مسئولیت خودمان، بار را انداخته ایم روی دوش دیگران و خودمان راحت نشسته ایم. تا سر خودمان هم نیاید لب از لب باز نمی نماییم یا تا بر سر خودمان نیاید صدایمان درنمی آید. فاجعه وقتی است كه یك دفعه اتفاق بیفتد. همه این اتفاقات كه منجر به جوان مرگی این مردم میگردد قابل پیش بینی است و تك تك ما در مرگ هم مقصریم.»
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب