ثبت جهانی سه روستای ایرانی در سال ۲۰۲۵
به گزارش فست تریپ، سه روستای ایرانی در لیست بهترین روستاهای گردشگری جهان در سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) ثبت شدند. این روستاها، با فرهنگ غنی، غذاهای اصیل و اماکن دیدنی بکر، ایران را به عنوان مقصدی جهانی معرفی می کنند.
الهه جعفرزاده: ثبت جهانی سه روستای سهیلی (قشم)، شفیع آباد (کرمان) و کندلوس (مازندران) در لیست بهترین روستاهای گردشگری جهان توسط سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) در سال ۱۴۰۴ (۲۰۲۵ میلادی)، رویدادی برجسته در حوزه گردشگری ایران است. این موفقیت، که حاصل کوشش های مردمی، حفظ میراث فرهنگی و اجرای الگوهای گردشگری پایدار می باشد، جایگاه ایران را به عنوان یکی از پیشگامان گردشگری روستایی در سطح بین المللی بهبود می بخشد.
این روستاها، با تلفیقی از طبیعت بکر، فرهنگ اصیل و اقتصاد محلی پویا، نه تنها نمادی از تنوع جغرافیایی و فرهنگی ایران اند، بلکه الگویی موفق برای توسعه پایدار به شمار می روند.
سهیلی: نگین بوم گردی در قلب جزیره قشم
روستای سهیلی، واقع در ۶۰ کیلومتری غرب شهر قشم و ۱۰ کیلومتری فرودگاه بین المللی دیرستان، با جمعیتی بیشتر از ۲۰۰۰ نفر، یکی از جوامع بومی بخش حرا است.
چرا «سهیلی»؟ این روستا، که نامش از صلح بین قبایل بنی معین و باسعید گرفته شده، نمادی از همزیستی مسالمت آمیز انسان با طبیعت است.
فرهنگ محلی سهیلی بر پایه سنت های دریانوردی و حراچینی (جمع آوری برگ های حرا برای خوراک دام) استوار است و موسیقی سنتی، رقص های محلی و صنایع دستی مانند سوزن دوزی و حصیربافی، بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ساکنان آن به حساب می آید. زنان روستا نقش کلیدی در حفظ این میراث دارند و کارگاه های آموزشی برای ترویج آنها برگزار می گردد.
غذاهای محلی سهیلی، با تأکید بر محصولات دریایی و تازه، طعمی اصیل از جنوب ایران را بازتاب می دهند. کباب میگو، پلو ماهی، قلیه ماهی (ماهی با سبزیجات معطر) و بریانی (گوشت گوسفند با ادویه های محلی) از غذاهای پرطرفدار هستند که در رستوران های سنتی سرو می شوند. این غذاها، با مواد اولیه تازه از خلیج فارس، نه تنها مغذی اند، بلکه نمادی از اقتصاد محلی مبتنی بر صیادی پایدار هستند.
اماکن دیدنی سهیلی، تلفیقی از طبیعت و تاریخ است. جنگل های حرا، یکی از عجایب هفت گانه قشم، با درختان مانگرو و اکوسیستم منحصربه فرد، مجالی برای قایق سواری و پرنده نگری فراهم می آورد. کمپ پیرزن، بنایی سنتی با سقف نیم دایره برای استراحت حراچین ها و اسکله گردشگری حرا با ۱۴۵ قایق، جاذبه های اصلی هستند. کوه سموران، بلندترین نقطه روستا، چشم اندازی ۳۶۰ درجه از جزیره عرضه می کند.
جنگل حرا سهیلی بام سهیلی
جاذبه های جذاب دیگر شامل ۴۷ اقامتگاه بوم گردی (مانند بادگیران سهیلی با اتاق های سنتی بدون امکانات مدرن)، ۱۱ مرکز غذای محلی و ۳۰ غرفه صنایع دستی است که تجربه ای فراگیر و اصیل از زندگی بومی را تضمین می نماید. جشنواره های محلی مانند "چی چکا حرا" برای محافظت از جنگلها نیز بازدیدکنندگان را با فرهنگ زیست محیطی آشنا می سازد.
شفیع آباد: اکوموزه کویری در کرمان روستای شفیع آباد، واقع در ۱۸ کیلومتری شهداد و ۱۱۵ کیلومتری کرمان، در حاشیه کویر لوت، نمونه ای موفق از گردشگری پایدار می باشد. با جمعیتی حدود ۱۰۰۰ نفر، فرهنگ محلی شفیع آباد بر پایه کشاورزی کویری (سیر، پسته و خرما) و صنایع دستی (حصیربافی و قالیچه بافی) بنا شده است.
زنان روستا، با ایجاد گروه "گوجینو"، نقش محوری در احیای اقتصاد محلی بازی کرده اند و جشنواره سیر، تلفیقی از کشاورزی و گردشگری، نمادی از همبستگی اجتماعی است.
پوشش محلی (چادرهای رنگی و لباس های سنتی) و آداب میهمان نوازی، بازدیدکنندگان را با هویت کویری آشنا می کند.
غذاهای محلی شفیع آباد، با مواد اولیه کویر، ساده اما مغذی اند. اشکنه (آش سیر با سبزیجات)، قورمه (گوشت کبابی با ادویه های محلی) و زیره پلو (برنج با زیره سیاه) از غذاهای شاخص هستند که در اقامتگاه های بوم گردی مانند کلوت یا گندم بریان سرو می شوند. این غذاها، با استفاده از محصولات ارگانیک، بر پایداری محیطی تاکید دارند.
اماکن دیدنی شفیع آباد، قلب اکوموزه طبیعی ایران است. قلعه شفیع آباد، بنایی قاجاری با دیوارهای خشتی و برج های دفاعی، و کاروانسرای شفیع آباد (از دوره صفوی) با حیاطی وسیع، جاذبه های تاریخی اصلی هستند. جنگل نبکا، با درختان مقاوم کویر، و کلوت های شهداد (۳۱ کیلومتری)، فرصت هایی برای طبیعت گردی فراهم می کنند.
جاذبه های جذاب دیگر شامل ماراتن لوت (رویداد سالانه دویدن در کویر) و کارگاه های صنایع دستی است که گردشگران را با زندگی کویری آشنا می سازد. این روستا، با ثبت جهانی به عنوان روستای گردشگری ۲۰۲۵، الگویی برای توسعه محلی است.
کندلوس: گنجینه ۴۰۰۰ ساله مازندران
روستای کندلوس، واقع در ۷۵ کیلومتری نوشهر مازندران، ییلاقی ۴۰۰۰ ساله در دامنه البرز است. با جمعیتی بیش ۱۰۰۰ نفر، اقتصاد محلی کندلوس بر پایه کشاورزی (کشت برنج و چای) و صنایع دستی (بافندگی، سفالگری و تولید محصولات چوبی) استوار است.
مردان و زنان در مراسم محلی (مانند رقص های سنتی) لباس های محلی می پوشند و داستانهای شفاهی از هزاره دوم قبل از میلاد، بخشی از هویت فرهنگی آن هاست. مجموعه فرهنگی کندلوس، با موزه مردم شناسی، این میراث را حفظ نموده است.
غذاهای محلی کندلوس، با مواد تازه محلی، طعمی اصیل دارند. کماج (نان محلی)، راه نون (نان تنوری)، آش کدو (آش سبزیجات)، بادونه (برنج خشک شده) و بورانی (خورشت اسفناج) از غذاهای شاخص هستند که در رستوران یا مهمانخانه سنتی سرو می شوند. این غذاها، نمادی از آشپزی مازندرانی اند و با عسل محلی ترکیب می شوند.
اماکن دیدنی کندلوس، تلفیقی از تاریخ و طبیعت است. موزه مردم شناسی کندلوس، اولین موزه روستایی جهان، با ۴۰۰ مترمربع، اشیایی از هزاره دوم قبل از میلاد تا قاجار (بافته ها، پوشاک، ابزار) را به نمایش می گذارد. حمام خزینه (قاجاری)، آرامگاه فضل و فاضل (۱۰۰ ساله) و آبشار کندلوس (۱۱ متری) جاذبه های اصلی هستند.
موزه مردم شناسی
جاذبه های جذاب دیگر شامل مزارع گیاهی دارویی، مهمانخانه سنتی و کوچه های سنگ فرش شده است.
موزه گیاهان دارویی همینطور اطراف روستا، چشمه های آب معدنی سرد مختلفی وجود دارد که «دیو چشمه» بزرگترین آنهاست؛ که آب آن از دل زمین می جوشد.
دیو چشمه
منبع: ifasttrip.com
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب