در نشست بررسی مسكن قابل استطاعت مطرح شد؛
ارزش ۱۴۰ میلیارد دلاری خانه های خالی در كشور
به گزارش فست تریپ یك اقتصاددان اظهار داشت: كشور به ارزش 140 میلیارد دلار خانه خالی وجود دارد و باید یك نظام مالیاتی قدرتمند اجرا شود.
به گزارش فست تریپ به نقل از مهر، در نشست نقد و بررسی برنامه شهرداری تهران، حسین عبده تبریزی اقتصاددان طرح شهرداری برای مسكن قابل استطاعت را مناسب و درست ارزیابی كرده اما پرویز صداقت اقتصاددان دیگری است كه معتقد می باشد با ساخت مسكن جدید مشكلی حل نمی گردد و باید از دو و نیم میلیون خانه خالی استفاده نمود. حسین عبده تبریزی با اشاره به اینكه طرح مسكن قابل استطاعت و اجرای آن از طرف شهرداری اقدام مثبتی است و مطالعات خوبی روی آن انجام شده، اظهار نمود: مسكن اجتماعی به معنای واقعی آن هنوز در ایران اجرا نشده است. این اقدام شهرداری تهران باید به فرهنگ و جزو وظایف ذاتی شهرداری ها تبدیل گردد. اگر شهرداری تهران این كار را آغاز كند بطور قطع شهرداری های كوچك هم به دنبال شهرداری تهران حركت خواهند كرد. البته برخی واژه ها نیاز به اصلاح دارد؛ چونكه مسكن در استطاعت، مسكن اجتماعی را در برمی گیرد اما مسكن اجتماعی لزوماً مسكن در استطاعت را در بر نمی گیرد. این اقتصاددان با اشاره به اینكه در مسكن در استطاعت می توانیم از مالكیت صحبت نماییم اما در مسكن اجتماعی نه، مسكن اجتماعی را برای افرادی دانست كه نمی توانند كل اجاره را پرداخت كنند نه كسانی كه بی خانمان هستند. وی با اشاره به گرایش های مسكن در كشورهای توسعه و سیاست های آنها توضیح داد: این كشورها تلاش می كنند تا حد ممكن شرایط بازار را به هم نزنند و درواقع بوسیله روغن كاری به بازار ورود پیدا كنند. نرخ های سود بانكی هم در این كشورها نزدیك به صفر رسیده و بنا بر این ۲ هزار شركت در اروپا توان انتشار اوراق به شكل منفی را پیدا كرده اند. نكته مهم تر این است كه بیشتر حمایت هایشان از جانب تقاضا است نه عرضه. عبده تبریزی معتقد می باشد در كشورهای در حال توسعه توزیع درآمد بسیار دشوار است. حمایت ها هم بیشتر به سمت طرف عرضه بوده است. این اقتصاددان با اشاره به شكل دخالت شهرداری در حوزه مسكن اظهار نمود: در كشوری كه ۴۰ درصد مردم آن زیر خط فقر هستند و در تهران ۲۰ درصد حاشیه نشین داریم كه سالانه ۱۰ درصد به جمعیت آنان اضافه می شود، در صورت اجرای طرح مسكن قابل استطاعت از طرف شهرداری، اساسا صف طولانی تقاضا ایجاد خواهد شد و همین ۵ هزار واحد مسكونی ممكنست فساد ایجاد كند. اما باید ریسك كرد و كار را انجام داد. از جانب دیگر شناسایی دهك ها هم بسیار دشوار است. وی با اشاره به اینكه هر مسكن كوچكی مسكن قابل استطاعت نیست، اظهار داشت: شهرداری توان تبدیل واحدهای بزرگ به واحدهای كوچك را ندارد چونكه زیرساخت های آن فراهم نیست، در غیر این صورت بهترین كار در تهران كوچك كردن واحدهای بزرگ است، اما لزوماً گروه های هدف را جواب نمی دهد. عبده تبریزی این را اظهار داشت كه در كشور به ارزش ۱۴۰ میلیارد دلار خانه خالی وجود دارد و باید یك نظام مالیاتی قدرتمند اجرا شود. صداقت: باید جامعه مدنی را در امر مسكن تقویت كرد پرویز صداقت كارشناس اقتصاد سیاسی هم در این جلسه به بحران های مسكن در ایران اشاره نمود و اظهار داشت: در ایران دو و نیم میلیون واحد مسكونی خالی وجود دارد، آیا این میزان نمی تواند برای مصرف كننده و خریدار قابل استطاعت باشد؟ علاوه بر این ها دو میلیون و ۱۰۰ هزار واحد مسكونی دوم داریم یعنی مالكان خانه دوم دارند. بدین سبب بدون بررسی این موارد حل مشكل مسكن ممكن نیست. وی با تاكید بر اینكه به اصلاح ساختار بازار مسكن نیاز داریم، ساخت مسكن جدید را سبب ایجاد رانت معرفی نمود كه نابرابری ها را در طولانی مدت تشدید می كند. صداقت با اشاره به اینكه شهرداری در حوزه مدیریت شهری باید فكری كند، بر ضرورت سركوب تقاضای سوداگرانه در بازار مسكن اصرار كرد و اظهار داشت: در دراز مدت باید به سمت كالایی زدایی از بخش مسكن برویم و از تجربیات جهانی استفاده نمائیم. در كجای دنیا قیمت گذار فقط عرضه كننده و بانك ها هستند. این موضع سبب افزایش فقر و فقر ناشی از فقدان سرپناه و نابرابری شده است. بگفته وی، یك سیاست نئولیبرالی در بخش مسكن به وجود آمده كه هر از چندگاهی باردیگر به یاد مسكن اجتماعی می افتیم، اما تجربه نشان داده كه این كار به هدر دادن منابع منجر می شود و برای گروه های نزدیك به تولیدكننده مسكن ایجاد رانت كرده است. متاسفانه در ایران نگاه علمی و كارشناسانه به مسكن وجود نداشت و حالا هم نگاه سوداگرانه ترویج پیدا كرده است. این كارشناس اقتصادی با اشاره به اینكه وزارت راه و شهرسازی در ایران مخالف اصلی مالیات بر مزایای سرمایه ای بخش مسكن بوده است، توضیح داد: كدام اقتصادیست كه اجازه می دهد زمین ها و املاك به تصرف بخش خصوصی در بیاید؟ بازار زمین و مستغلات را رها كردیم و مالیات بر مزایای سرمایه را نمی گیریم. حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد درآمدهای شهرداری تهران ناپایدار و با فروش تراكم است؛ اما شهرداری باید اصلاح ساختار درآمدی انجام دهد و به سمت مالیات بر مزایای سرمایه ای حركت نماید. صداقت از افزایش نسبت خانوارهای مستاجر به كل خانوارها از سال ۶۵ تا به امروز آگاهی داد و اظهار داشت: با ایجاد پنج هزار واحد مسكونی مشكلی حل نمی گردد و باید به فكر دو و نیم میلیون خاله خالی بود. وی پیشنهاد تقویت جامعه مدنی در امر مسكن را داد، آن هم در شرایط امروز كه آمار مستاجران رو به افزایش است. ضمن اینكه، در همه كشورها مستاجران صاحب اتحادیه هستند اما در ایران چنین اتحادیه ای وجود ندارد.
منبع: فست تریپ
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب